Dit park doet zijn naam zeker eer aan, heel bijzonder en hemels mooiiiiii.
Even na 9 vertrokken we met de 2 shuttels richting park. En om 10.00 stonden we aan het einde van de zion canyons dus klaar om te beginnen aan de Riverside walk trail. Een verhard pad langs de rivier wat ons naar de Narrows zou brengen. Een slotcanyon van 18 miles waar je met een permit door de rivier kunt waden op avontuur. Maar dat zouden wij niet gaan doen hoor. Ons avontuur was het pad er naar toe. En ja…. Daar waar mogelijk hebben we de gebaande paden verlaten en ruilden we het enigszins drukke pad in voor het veel minder drukke zandpad wat echt pal naast Virgin river liep. Het zou vandaag 40 graden worden dus was onze rugzak gevuld met flink wat water en een picknick lunch. Maar het was dus nog vroeg en de zon scheen nog niet in de canyon. Ook stond er een fris windje. Heeerrrrrlijk wandelen dus. Degene die al langer met ons meelezen weten dat lopen en wandelen een uitdaging voor me was en is. Ik gaf niet op en bouwde mijn max van 1 km oup naar 8 en verloor er weer 6 naar maximaal 2 dus. Ik had bij vertrek eigenlijk geen idee waar mijn grens nu precies lag en dus vandaag 2 korte hikes. Kort ja, 3,5 km de eerste, maar ja…. Als je dan off road gaat 😂😉 dus liepen we langs reeën en herten en massa’s wilde tamme eekhoorns, zag ik vlinders, vogels en zelfs een valk.
Na die eerste hike en ruim 2 uur verder vonden we het mooiste picknick plaatsje OOIT!!! In de schaduw want de zon had inmiddels de canyon overladen met zon en warmte. Na de lunch en pauze besloten we de Emerald Pools trail te doen. Niet ver maar wel een flinke klim stond er in de beschrijving. En dus zwoegde we in de warme zon met gelukkig veel schaduw van de bomen een kronkelend pad op langs de canyon wand. En werden we beloond met ongelooflijke uitzichten en hemelse blikken die met geen mogelijkheid te vangen zijn op foto. Mijn uforische moment was de regenboog die gevangen werd in een van de waterval stroompjes. De aangegeven afstand bleek enkel Ipv retour dus voelde en hoorde ik op de terugweg idd het stemmetje van mijn benen en voeten. Het tempo werd er op aangepast, al was dat in combi met stilstaan en zitten om NOG meer foto’s te maken. Het hield maar niet op! Om iedere bocht lag weer een verrassend uitzicht.
Mijn souveniertje van vandaag komt niet uit een van de vele shop (al werden ze er wel letterlijk verkocht overigens)
Ik heb uit de rivier een prachtig navajo zandsteentje opgeraapt, want of ik het daar nu meeneem of dat de rivier dat doet…… zei ik tegen mezelf om het goed te praten 😉
Ondertussen probeerden we de hele dag contact te maken met onze nieuwe reisvrienden. Gek idee dat je samen in een National Park loopt maar SMS, wifi en telefoon niet kunt gebruiken. Haha… uiteindelijk hebben we elkaar dus deze reis niet meer gezien. Dat komt dan wel weer in Nederland. Zijn gehuurde stoere Mustang zou niet misstaan hebben op de parkeerplaats van ons Motel waar een mustangclub een weekendje Zion had blijkbaar. Haha
Oh…. je vraagt je misschien af hoeveel we nu uiteindelijk gelopen hebben??? Ruim 14 kilometer! Morgen een autodag! #grijnzzz

6 september Senic roads

Al heel vroeg ging onze wekker om op te staan. Heerlijk geslapen in onze wellness suite. Al heel snel nadat we wakker waren zagen we dat de lijnvlucht vanaf Dallas enorm vertraagd was en pas ruim na de middag verwacht werd. Op de luchthaven bleek dus ook dat we omgeboekt werden omdat we onze aansluitende vlucht echt never nooit zouden kunnen halen. Blijkbaar stond nog een trouw oud beestje op stal wat naar Philadelphia zou vliegen. Niet getreurd dus want we zouden slechts enkele uren later vanavond in Las Vegas zijn. Go with the flow to fly…..
Alleen werd hier en daar toch wat vergeten helaas….. maar ok….. dat gaan we achteraf nog wel ff regelen dus…. we zaten in ieder geval naast elkaar en de stoelen waren ruim genoeg bleek al snel. Alleen de mensen voor ons besloten te gaan slapen, want tja…. wat moet je anders op n vlucht van 8 uur zonder tvschermpje etc. Ik voelde me net een sandwich. Maar OK in ieder geval een sandwich met gratis inflight Wifi en… SLA!!! Haha, ja serieus… sla met komkommer dus, want dat was het enige wat ik te eten kreeg 🙁 Mijn allergieën en intoleranties waren niet mee omgeboekt helaas. En dus kon ik niets eten van de lunch. Gelukkig had ik vanmorgen nog lekker bananenbrood van een lieve collega gegeten #grijnzzz thx Dory Peeters 👍Benieuwd of er straks bij het snackje of diner nog iets eetbaars voor me is. Ach… wordt ik van deze 1e dag iig niks te dik en ik zorg er zelf wel voor dat ik er ook niet ziek van wordt. En wie weet geeft het wat sandwich ruimte Haha 😂😉
We hebben in Philadelphia in ieder geval ruim de tijd voor de overstap. We gaan t beleven wat daar op ons pad gaat komen nog. We zijn in ieder geval onderweg!!!