Erop uit in Nederland

Met de fiets langs Hunnebedden

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
Met de fiets langs Hunnebedden

Vandaag ging ik weer op pad met fiets en trein. Ik had een mooie route gemaakt langs Hunebedden van Assen tot Emmen. 18 Hunebedden met hun verhaal nam ik met me mee.  De Hunebeden zijn niet nieuw voor me, ik bezocht er eerder al een aantal. Toch waren de Hunebedden van vandaag op 1 na wel allemaal nieuw voor me. Nog niet eerder bezocht dus behalve die bij het Hunebedden centrum in BORGER. Nou…. Daar was ik dus ook echt zooooooo weer weg. Ik liet de gezellige drukte van de oermarkt ter plaatse en de drommen kids die over het hunebed heen klommen graag over aan alle andere mensen en vertrok dus weer. Op weg naar de volgende op mijn lijstje. Op die ene na had ik steeds de hunebedden wel even voor mezelf. Of ik ontmoette er iemand en deelden we even het hunebed om elkaar vervolgens de ruimte te geven tot de persoonlijke beleving in alle privacy. En ja …. Natuurlijk maakte ik ook hier en daar een praatjes met de andere bezoekers. Ik had mijn wichels meegenomen en, ja…. Dat leverde hier en daar dus idd gespreksstof op, hahahha. Ik wist van vorige keren dat je met de wichels heel goed de energie banen in en rondom de hunebed kon meten. De richting en het open of gesloten karakter van de energie baan. Zo is iedere hunebed omgeven door een soort van gesloten band waarbinnen heel veel open energy te vinden is. Zo vind je ook steeds weer een duidelijke lijn ( leylijn??) in de lengte van het hunebed. Maar vandaag ontdekte ik iets nieuws!!! Als ik de wichels boven een deksteen hield die nog op zijn plaats lag gebeurde er iets bijzonders. De wichels begonnen dan te draaien als ik een soort van vortex, rond en rond en rond. En na enige rondjes kwamen ze soms tot stilstand in de lengte richting van het Hunebed, maar soms bleven ze ook draaien dus…… En hield ik de wichels op een plaats waar een deksteen gelegen moest hebben ooit dan gebeurde er dus niets. Er was ook een Hunebed waar niets te meten leek…. En een Hunebed wat opgeen enkel lijstje leek voor te komen, inimini langs mijn pad, maar bij het meten met de wichels dus heeeel erg sterk 😊 Dus ik dacht bij mezelf…. OK geen D-nummer maar een E-nummer😉
Ook kwam ik bij een Hunebed waar heeeel recent brand gesticht was. Alles rook nog naar vuur en het was echt zwartgeblakerd rondom. DE oorzaak in resten nog duidelijk aanwezig, houtskool midden in het Hunebed…. Pffff , triest!!!
Een tweelinghunnebed terrein bleek extra interessant…. Er stond een vreemd half rond bosje wat enorm aan me trok . En wat bleek…. In dat bosje was ook die vortex aan energy aanwezig. Alsof ik op een deksteen stond dus….. Heeeeeel apart. En behalve al die prachtige Hunebedden vond ik ook een zwerfsteen art langs mijn pad. De tekst van de kunstenaar sprak me enorm aan. Ja….. dat was wat ook bij mij wel aansloot en resoneerde.
Al met al weer een bijzondere dag, met bijzondere ontmoetingen , met bijzondere mensen en gesprekjes. Moe en heeeel voldaan was ik om half 10 weer thuis. Lange dag dus, intens, bijzonder, en met ook een speciaal plekje in mijn herinneringen.

 

fietsvakantie 2018

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
fietsvakantie 2018

Met een zonnerooie snuut zit ik in de schaduw van mijn vakantie tuin. Een briesje verkoeld mijn verhitte gezicht. Met 75 kilometer op de teller heb ik een Hugo met heeeeeel veel ijs wel verdiend. Vanmorgen om 10 uur zat ik al op mijn fiets. Het was nog heerlijk rustig op straat maar aan de ochtendzon kon ik al voelen dat het een warme en mooie dag zou gaan worden. Of het aan het mooie weer lag of aan mijn eigen smile weet ik niet…… nog maar net op pad kwam me een wielrenner tegemoet, en nog voor we elkaar passeerden riep hij me al tegemoet; Goeie morgen dame, mooie dag vandaag he! En zoefffff weg was ie alweer ♡ En zo werden vandaag op vele momenten mooie groeten uitgewisseld. Van een vriendelijk knikje, een warme groet in mooie woorden tot een uitbundig opgestoken arm. Nog maar goed en wel een paar kilometer op weg werd ik ingehaald door een stoet tracktors. Ze toeterde vrolijk naar me en ik zwaaide natuurrrrrlijk terug he! Later die dag zag ik waar de enthousiaste jonge mannen naar op weg waren. Een heuse trekkers wedstrijd in een klein dorpje onder aan een dijk. Het hele dorp was uitgelopen en het was een waar feest! En zo zie je vanalles dus onderweg! Een zwanenkoppel met kids, een tafeltje langs de weg met een pakketje om augurken in te maken met recept en kruiden erbij, een heuse vispassage en tientallen groepjes wielrenners van de tour weet ik veel ……

Mijn hoofdfietsdoel van vandaag was het Vlindorado, een vlindertuin in Waarland. Zelden een vlindertuin gezien met zoveel gevarieerde soorten vlinders zeg! EN met papieren rietjes ipv plstic!!! Ik heb er genoten! En ondanks het feit dat vlinders zelden hun vleugels tonen in rust heb ik toch een paar mooie momentjes weten te vangen. Een vlinder in het bijzonder trok mijn aandacht. De vleugels waren getekend met rode hartjes. Ik nam de foto voor mijn vlinder maatje Peter, en al is hij niet helemaal scherp door de beweging, ik wilde het toch graag met jullie delen omdat ze zo bijzonder mooi is. (De eerste 2 van bijgevoegde fotootjes)

Vanavond een visje van de bbq met gegrilde courgette van t langs de weg stalletje. En morgen. …. een dagje relaxen en een beetje tekenen want mijn lieve wederhelft komt me op zijn vrije dag opzoeken in het Wieringerwerfse paradijsje ♡

fietsvakantie 2018

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
fietsvakantie 2018

Het was nog geen 8 uur toen ik met reistas op mijn fiets zat richting treinstation. En al voor ik de straat uit was had het vakantie gevoel me te pakken! Mijn fiets vakantie was begonnen!! Ik reis graag met de trein, maar als ik mijn fiets bij me heb ben ik ook altijd verzekerd van mooie gesprekjes met medereizigers. Meteen na vertrek uit Venray was dat met een klein meisje en haar papa, over die gekke zwarte veiligheidsriemen waar de jonge dame maar geen genoeg van kon krijgen. HAHA De fiets riem paste ook haar! Een Relaxte overstap in Nijmegen. Liften in en uit… en hop…. zo de intercity in! Nijmegen –  Anna Paulowna, 2,5 uur te gaan. En zoals ik al hoopte kwam al snel de catering langs en kon ik genieten van een bakkie leut. Hmmmmmm. In Arnhem kreeg mijn fiets gezelschap van een wielrenfiets. Ze gingen naar A’dam fietsen….. dus ik zei; zoek maar n lekker plekje in de trein meneer, ik pas wel op uw fiets! Met een warme glimlach nam hij mijn aanbod aan en verdween de coupe in tegenover de fietsstalplek.

In Utrecht kreeg ik echt bijzonder gezelschap, een jonge dame met volgepakte fiets, op weg naar Texel zo blijkt al snel. Ze is iets jonger dan ik, moeder van 2 volwassen Kids en haar nieuwe vrijheid aan het ontdekken. En niet alleen dat bleek herkenbaar……De 2 uur die we samen reisden bleek een waterval aan overeenkomsten, een begrijpen na een half woord, een echte oprechte klik. Toch hebben we niets uitgewisseld om   contact te houden. Ik heb haar bij vertrek in Anna Paulowna wel bedankt voor de mooie ontmoeting.

Vanuit Anna Paulowna heb ik met mijn fiets de kustlijn gevolgd over en langs de dijk. Genieten!….onderweg…. Net als een groep wielrenners die me natuurlijk inhaalden! Even verderop stond op een man in de berm en begon klappen voor de groep renners. Ik volgde op korte afstand in hun kielzog. En ja hoor! Ook ik kreeg een aplaus van de eenzame toevallige toeschouwer. Een dikke duim als antwoord werd met een mooie lach ontvangen. Onderweg naar den Oever dus waar het Vistifal zou zijn. Een gezellige drukte met oa een kraam van een bakker met overheerlijk speltbrood lekkernijen.  Ook een kaasje met pijnboompitjes en pesto belandde in mijn tas. Dat beloofd een paar heerlijke avondjes met een kaasplank ! Jammmie!!!

Even na 5 uur zat in in de tuin in Wieringerwerf te genieten van de na middagzon.  Visje op de bbq, vogeltje aan het spetteren in het watervalletje en een muziekje erbij. Een prachtig begin van mijn fiets vakantie in de kop van Noord Holland.

Voor morgen heb ik een route naar Nieuwe Niedorp (braderie) en Waarland ( vlindertuin vlindorado). Voor nu een koud roseetje en mijn tekenblok

♡

Stappen zetten

E'Anna Erop uit in Nederland, Reis in NoordWest Amerika 0 reacties
Stappen zetten

Vandaag hebben we genoten van een heerlijk dagje Scheveningen. Het weer was goed en het gezelschap uiteraard ook #grijnzzz…… En nu zit ik moe maar zeeerrrrrr voldaan en trots op mezelf weer op mijn eigen plekje thuis aan tafel. Want in het kader van “stappen zetten” voor de korte hikes tijdens ons rondje Grand Canyon wilde ik ook vandaag weer kijken of ik het lopen op kon bouwen.
Dus besloten we de uitdaging aan te gaan en te voet van het Kurhaus naar de haven te gaan waar de Volvo Ocean Race dagen gehouden werden. En ja, natuurlijk loop je dan over het betonnen pad…….. maar toch….. ik moet ergens beginnen toch??? Ennnnnn bedenk ik me nu…. Ik heb niet alleen gelopen!! Want we hebben ook met regelmaat gewoon ergens staan kijken , aan de kade, in de haven, etc etc. Die voeten van mij hebben dus hun uiterste best gedaan vandaag!! We liepen in totaal 8 kilometer in 3 gedeeltes, heerlijk afgewisseld met terrasjes en drankjes. En het was niet alleen dat roseetje wat mijn wangen deed kleuren, haha, het zonnetje deed ook zijn uiterste best!!
Ik twijfel er niet langer meer aan. Ik kan de korte hikes tot zeker 3 mile met een gerust hart toe gaan voegen aan mijn roadbook. <3 En dat ga ik deze week in de avonden dus doen!!!

Genietend en vol van voorpret kijk ik dus vooruit. Naar bv de trail in ons eerste park na vertrek uit Las Vegas wat we gaan bezoeken; Vally of Fire en de Mouses Tank Mouse, een verbannen Paiute-indiaan gebruikte de Valley of Fire om zich te verschuilen voor zijn achtervolgers. In een spelonk vond hij drinkwater en beschutting. Je bereikt deze plek via de Mouse’s Tank Trail van nog geen kilometer lang. Op de wanden van de nauwe canyon zie je hier en daar petrogliefen.
Of in ons volgende park; Zion. De park shuttle brengt ons daar naar het einde van de scenic drive in het park. Temple of Sinawava. Van daar uit is een prachtige wandelroute the riversite walk van 3,5 kilometer. Het is een verhard pad langs de Virgin-rivier, door een steeds smaller wordende kloof. Aan het eind van het wandelpad kun je pootjebaden in de rivier. Dit wandelpad is verhard en ook toegankelijk voor kinderwagens of rolstoelen.
Aan het eind van de Riverside Walk liggen de Narrows. Dit is het smalste gedeelte van Zion Canyon: de kloof is hier zeshonderd meter diep en slechts zes tot negen meter breed. Je kunt een avontuurlijke wandeling maken door de rivier. Er is dan geen wandelpad meer: de rivier(bedding) vormt de weg. Je kunt zo ver wandelen als je zelf wilt/kunt, (de wandeling is maximaal zestien kilometer retour). De grillige kloofwanden vormen een prachtig schouwspel met het invallende zonlicht.
En wie weet,…. Misschien is na de riversite walk dan zelfs nog de Pa’rus trail een mogelijkheid die te doen is. De Pa’rus Trail is een prachtige wandel-en fietsroute die recht langs de Virgin River loopt. De route begint bij het Visitor Center en is 5,6 kilometer lang. Doordat het pad vrijwel helemaal vlak is, is deze route ook geschikt voor mensen met een wandelwagen of rolstoel. Er zijn langs de route verschillende plekken waar je even rustig aan de rivier kunt zitten. Het is een prachtige route met een mooi uitzicht op onder andere the Watchman, the Towers of the Virgin, the Streak Wall en the Bridge Mountain. Onderweg steek je daarnaast vier keer de rivier over. Vanaf de verschillende bruggen heb je een prachtig uitzicht op de Virgin River met de kenmerkende rode rotsen op de achtergrond.

Het Zon Maan Labyrint

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
Het Zon Maan Labyrint
Vanmorgen niet al te vroeg ging op pad naar wat beloofde weer een nieuw avontuur te worden. En zoals vaker luisterde ik zonder vragen te stellen naar mijn innerlijke stem. De wichels mochten mee, mijn zon en maan pendel en een bewerkte speksteen van zon , maan en Yin Yang die eerder al een rol voor me speelde in een zoektocht naar balans in de zonnetempel van Lux et Terra. Waarom dat wist ik vanmorgen dus nog niet, maar dat werd ter plaatse meeerrrrr dan duidelijk!! Ik had erg veel last van mijn voeten en ivm mijn achillespees trok ik schoeisel aan met hakken. Ver lopen hoefde ik niet want mijn reisdoel van vandaag lag 500 meter van het stationnetje bij Dodenwaard. Ik vroeg aan 2 jongelui die ook uitstapte naar de weg en begon aan de korte wandeling de brug over zo hadden ze me gezegd. Toch twijfelde ik al na een klein stukje met een weggetje naar rechts, mijn aandacht werd getrokken naar een groot huis wat daar ietsje hoger lag te stralen tussen allemaal mooie bomen. Van de weg af kon ik geen labyrint zien liggen, toch voelde ik dat ik niet door moest lopen zoals me gezegd was door de jeugd. En ja hoor!!!! Na een belletje bleek dat ik het precies goed gevoeld had en ik bij dat mooie heldere huis moest zijn.
Eenmaal op het terras aangekomen keek ik neer op een prachtig labyrint rond een 200 jaar oude prachtige boom, een rode beuk. Omdat ik een lang verhaal niet nog langer wil maken zal ik het kopje thee, de bijzondere kennismaking en rondleiding door een machtig mooi huis overslaan 😉 Waarna ik op onderzoek ging met wichel en pendel om te kijken wat ik zou ontdekken en ervaren. Het huis met iedere hoek in een windrichting voelde als een rustgevende maar duidelijk mannelijke energie voor mij. Al heel snel voelde ik bij een rondje om het huis van er een soort van golven in circels om het huis draaiden. Het centrum van de circel lag binnen. En vanuit dat centrum en middelpunt straalden een veelpuntige ster zijn energybanen naar buiten. Wat voelde dat enorm sterk , maar zacht en zoooo teer en fijn. Precies door de voordeur liep een van de lijnen die ik zojuist in stervorm benoemde. Ik heb het centrum niet opgezocht in huis maar draaide af de ruimte in waar de gastheer van dit huis zich bevond. Vol van vragen dus!!
Na een korte pauze ging ik richting labyrint. Niet om het Labyrint te gaan lopen zoals dat “hoort” maar om te gaan voelen en beleven wat het naast dat doel nog meer te bieden had. Niet gedacht en niet verwacht voelde ik daar soortgelijk figuur in Energy als in en om het huis. Met duidelijk het centrum in de enorme krachtige boom met daaromheen weer de golven in circels en de banen in een veelpuntige ster naar buiten. Helder was meteen dat de sterren hun overlap hadden van centrum naar centrum. Ze waren in verbinding en in balans met elkaar. Met binnen de zon energy, het mannelijke en buiten de maan energie, het vrouwelijke.
Ik zocht in het labyrint de steun even op van de enorm beuk. Met mijn rug en hoofd tegen haar stam moest ik terug denken aan de ervaring die ik enige tijd geleden op had gedaan en het Universum in mij had ervaren. Dit voelde precies zo…… maar dan anders….. hahahahha geen touw aan vast te knopen natuurlijk!! Daarom de afbeelding die ik destijds ook gebruikte toen ik iemand het uit wilde leggen. En die in de basis het begin was van het logo wat ik tekende voor mijn E’Anna Blog
Een klein stukje naast het labyrint in de tuin lag een soort van 8 met in 1 ronding een jonge boom en in de andere een beeld van 2 open handen. Ik voelde me er erg door aangetrokken en ging dus ook daar op onderzoek. Hier zat het centrum van de energy precies op de splitsing van ronding naar ronding waar de lijnen van de 8 elkaar kruisen zeg maar. Het voelde eigenlijk niet als 8 maar als het oneindigheidssymbool. Net als de golvende circels binnen en buiten die eindeloos in hun rimpeling door zouden gaan, zo voelde het ook hier oneindig. Ik vroeg me af wat de betekenis zou zijn en het enige wat mijn innerlijke stem me vertelde was “het kind”.
Halverwege de middag nam ik afscheid en nadat ik mijn zon en maan yin yang bij “het kind” had achtergelaten begon ik aan de terugreis. Mijn voornemen om de reis even te onderbreken voor een bezoek aan mijn jongste zoon heb ik even geparkeerd voor een andere dag. Ik zat TE vol met andere dingen.
Ik blijf het steeds weer bizar vinden hoe ik dingen soms voorzie of voorvoel, al weet ik ze ook vaak niet meteen te duiden hoor. Zo was dat vandaag dus zon en maan en de balans die in huis en tuin zo mooi te vinden en te voelen was. Yin Yang. Aangevuld met dat wat ik “het kind van” noemde in gedachte.
De zachte en rustgevende energy in huis en tuin heeft erg sterk gewerkt op mijn voeten. Ik kon als vanzelf, bijna lichtvoetig, mijn stappen zetten zonder ook maar een spoortje van pijn. Ik heb de gastheer dingen horen zeggen die ik MOEST horen. Ik ga er echt mee aan de slag, stappen zetten dus. En niet alleen de stappen op mijn werk in mijn rol als medewerker, maar ook thuis in mijn rol als vrouw van/partner. Het is me helder dat ook dit stuk onderdeel was van de reden dat ik naar huis en labyrint moest komen.
Dank je wel gastheer Didi Zegers voor het avontuur van vandaag, het was inderdaad een feestje!!!!!
Dag mooi mens Tot een volgend moment

Labyrint Moeder aarde en haar kind

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
Labyrint Moeder aarde en haar kind

Labyrinten om te bekijken en soms ook om ze te lopen, ervaren en beleven. <3

Het was me weer een weekendje wel!! Niet voor niets dat mijn health app na 100 km fietsen en 10 kilometer lopen ( in stukjes uiteraard) tegen me zei; “Great workout E’Anna, You did it!!!”
Daarbij opgeteld nog eens bijna 400 kilometer treinen , vele kapellen, prachtige kerken, 5 labyrinten en  heel veel mooie bijzondere ontmoetingen. Weer veel aan avontuur, indrukken en belevenissen die aan het rijtje kunnen worden toegevoegd. Dus vroeg een dierbare vriendin aan me “wat springt er nu uit deze keer? En zonder lang na te denken weet ik het antwoord wel……..

Zaterdag was dat het feit dat ik het inderdaad ECHT droog hield. Ik stapte in de trein toen de eerste dikke druppels vielen van wat een mega regenwolk was die over Limburg trok. Tussen nog een miezerbuitje door kwam ik in de Sint Servaas Basiliek bij het eerste weekend labyrint om van de genieten en te bewonderen. Daarna begon echt DROOG mijn fietsdag en genoot ik van al wat voorbij kwam. Het enige wat niet droog bleef was mijn rug, soms nat van het zweet en de work out 😉 Onderweg het 2e labyrint en na het 3e stapte ik in Sittard weer in de trein. En alsof het zo afgesproken was, uhhh ja… zoals het dus afgesproken was, binnen 2 minuten regende het weer pijpenstelen. Whahahahaha. En dan eenmaal in Venray toch weer even een droog stukje fietsen tot ik thuis was . Wonderlijk!!!

Zondag; het Labyrint in Olburgen, op een privéterrein bij een minicamping.  Ik had van te voren via email gevraagd of ik het Labyrint misschien kon bezoeken en ik was welkom. Ik had dus slechts een adres , een email en een hart gevuld met nieuwschierigheid , want dit Labyrint trok wel heeeeel erg aan me. Dus had ik me ook voorgenomen deze niet alleen te gaan bewonderen maar ook echt te gaan lopen, intens te gaan beleven. En dat is dus wat ik ook deed!!

Tot mijn grote verrassing lag er ook een heel klein en lief nieuw labyrintje wat ik dus eerst wilde beleven. Prachtig neergelegd in het gras met de wilde bloemen. Nog jong….. in energy maar veelbelovend!! Precies zoals ik me ook vaak voel, als een jong kind wat nog wil spelen en dansen, ontdekken en ervaren.

En zo stapte ik dus vanuit deze energy over naar het grote Labyrint. Ook in het gras, met heel veel wilde bloemen, Klein en geel, rode klaprozen tussen hoog gras, paarse distelbloemen, graanachtige, klaver en nog zo veel meer!!! Het is dus ook niet voor niets dat dit labyrint me in gesprek bracht met moeder aarde en ik me diep geworteld voelde, OER, met soms de neiging te willen dansen nog hield ik het op een half pirouetje in de bocht. Voelde ik via mijn handchakra’s de energy van moeder aarde via haar bloemen door mij heen stromen, werd ik een met hen. Streelde ik hun aura’s en zag ik hoe ook kleine spinnetjes en hun web, alsook vlinder, bij en zweefvliegje onderdeel waren van het geheel. Diep onder de indruk en dankbaar voor dat we deelden verliet ik daarna dit zeldzaam mooie labyrinth. In al haar eenvoud en haar immense energy. WOW. Ik heb een enkele bloem en wat groen meegenomen als aandenken, het ligt nu te drogen in mijn dikke boek Wereld Erfgoed. Hoe, wat en op welke manier dat past bij weer een creatieve uiting komt wel weer een andere keer.
Ik wil in ieder geval de 2 dames bedanken die me deze gelegenheid hebben geboden, Tonny en Janny;
https://www.facebook.com/voorrustennatuur/
https://www.facebook.com/detriskel/

OHMpunctuur

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
OHMpunctuur

Vanuit n diepe slaap schrok ik wakker. Ik moest me even oriënteren. …. Ja. .. ik lag in mijn bed. Ik hoorde de vogels buiten al volop fluiten, het moest dus al ochtend zijn bedacht ik. Toen ik mijn ogen open deed werd dat bevestigd door het licht wat door de spleetjes van het rolluik naar binnen sijpelde. Naast me zag ik heel even iets oplichten. Was dat mijn wekker? Was het al tijd om op te staan? In het schemerdonker pakte ik mijn telefoon en zocht naar het knopje. Wat vreemd… ik draaide de telefoon om en liet mijn vinger zoekend over het beeldscherm glijden. Ja, gevonden! Het scherm lichtte op maar veel kon ik er niet van maken zo zonder bril. Met mijn andere hand viste ik mijn bril van het plankje naast mijn bed. Verbaasd keek ik met de bril op mijn neus naar de telefoon in mijn hand. Niet zozeer omdat ik nu kon zien dat het even voor zessen was, maar omdat het de verkeerde telefoon was!!! Klaarwakker ineens besefte ik wat voor dag het was en dat mijn telefoon waarop de wekker was ingesteld beneden moest liggen. Niet dat die zo al af zou gaan hoor….. opgetogen zwaaide ik mijn benen het bed uit. Jaja vandaag was het dan zover! Een nieuw avontuur lag klaar om te ontrollen. De dag kon beginnen. Een uurtje later liep ik de deur uit om de bus te nemen voor het eerste stuk van mijn reis vandaag. Het was nog heel stil buiten op straat. Behalve de vogels was er niemand te zien nog. Deuren en ramen gesloten. Gordijnen nog dicht. Ondanks het vroege uur voelde ik de zon al warm in mijn gezicht, en samen met het frisse briesje beloofde het een prachtige dag te worden. Perfect weer voor de verjaardag van mijn soulsister dacht ik terwijl ik verder over de stille straten liep. Voor me op de stoep landde een ekster die vervolgens de hele straat vrolijk voor me uit huppelde, alsof hij wilde zeggen ” volg mij maar op het pad wat vandaag onder je voeten gaat ontrollen”. Een weg die als vanzelf ontstaat, het enige wat ik hoefde te doen is mijn voeten er op zetten en het avontuur te beleven en ervaren. Want vandaag ga ik met mijn #vrijreizen naar een bijzondere trainingsdag. Ohmpuctuur staat er op mijn uitnodiging. Goh en ik heb het de hele week Ohm resonatie genoemd…… Benieuwd naar de mensen die ik er ga ontmoeten ook want ik heb al zoveel over ze gehoord van weer een andere soulsister. Ik heb mamasan beloofd haar warme groet over te brengen.

En terwijl ik zo al mijmerend mijn berichtje schrijf zie ik dat we Utrecht alweer voorbij zijn. Time fly’s ….. net zoals ik me op vleugels gedragen voel. Wordt vervolgd……

Terug in de trein na een bijzondere dag. Ik resoneert nog helemaal na en voor heel veel van wat ik voel en ervaren heb kan ik voorlopig de woorden even niet vinden. IK en mijn HART stonden vandaag centraal. Ik mocht vandaag weer een soulmate ontmoet, ik als maan meisje met haar als zus de zonnendochter. Ook dat is te groot voor te weinig woorden. Ohmpunctuur betekend voor mij dat ik nog beter kan resoneren met mijzelf en de wereld om me heen, en mezelf kan en mag zijn om wie ik werkelijk BEN. Om van daar uit verder te gaan op mijn pad met alle steentjes die ik daarop tegen kom om op te pakken. Mijn lichtwerk voor geld heb ik altijd moeilijk gevonden…. De reden dat ik met mijn praktijk stopte, en ik ging werken op basis van uitwisseling van energy en diensten met gesloten portomonees. Dat ga ik nu veranderen. De portomonees mogen open voor giften en bijdragen zodat ik volgend jaar de 1e module OHMpuntuur zal gaan doen. Ik resoneert nog even na… en geniet van mijn terugreis, lekker in mijn coconnetje zie ik hoe de wolken als donkergroene vlekken over de velden glijden. Een ooievaar in het veld. Een ekster die door een open raam het station verlaat met zijn laatst gevonden hapje nog in zijn snavel. De tijd schiet voorbij en ik laat haar gaan…. Inmiddels zit ik op mijn vertrouwde plekje thuis aan mijn tafelbar. Ik resoneer nog steeds helemaal na op de voorbij gegane dag en hoe bijzonder deze was. Heel zachtjes oefen ik het tegen mezelf zeggen van mijn naam tijdens een inademing om hem daarna weer te noemen bij het uitademen. Verdomd lastig hoor!! Emmy IN, Emmy UIT. En ik merk dat het makkelijker gaat als ik mijn zielennaam uitspreek… E’Anna IN , E’Anna Uit probleem loos. Probeer het maar eens met je eigen naam……. In de stilte van mijn huis galmt ook de OOOoooHMmmmmmm, HARDOP!!! Voor het eerst in mijn leven durfde ik dat hardop vandaag met de rest mee, en ojeeeee wat voelde dat GOED Hoe sterk voelde ik de trilling van OHM door me heen gaan, durfde ik me te laten horen. Ik voelde me vandaag echt het huppelende ontdekkende kind wat danste en sprong  Ik loop door mijn huis en ruik de kaarsvetlucht uit de Annakerk ineens heel sterk, ik snuif eens goed en ruik ook de spray die gebruikt is in de kring… wat was het ook al weer voor spray??? Hmmmmmmm kan ik morgen dit bloesje nog een keer aan misschien denk ik……. De Anna kerk, gisteren avond las ik nog van alles over haar ontstaan en geschiedenis, en alle wendingen die het kreeg nadat de laatste Katholieke priester er afscheid nam. Anna…. “mijn Anna” en toen ik binnen kwam vulde het gevoel mij dat deze eenmalige OHMpunctuurdag hier speciaal voor MIJ hier was <3 Peter Gouw had het over de honderden toeschouwers…. Ik kende er wel een paar van ja <3 Wat voelde ik me er THUIS en VEILIG. Ik pak mijn briefje er nog eens bij een lees: Ik ben op aarde gekomen om VRIJ te zijn en te houden van alle mensen en alles samen te delen. Ik ben op aarde gekomen om mijn hart en intuïtie te volgen, spontaan, wat er ook maar binnen mag komen!!! En ik bedenk me dat ook al heb ik aan de andere kant mijn blokkades geschreven ( moeten bewijzen en aan verwachtingen voldoen bv naast al mijn lichamelijke beperkingen en blokkades) ik eigenlijk al heel trots kan zijn op mezelf. Want ik ben op de goeie weg!!! Ik leef, ik dans, ik geniet, ik reis en volg mijn hart. Ik durf te laten zien wie ik ben!! ECHT ben…. Naast alle aanpassingen en het “moeten” En toen de HARTboodschap als een bom insloeg liet Peter Gouw me met een stethoscoop mijn eigen hart horen en voelen en de tranen van geluk rolden over mijn wangen…. Ja….. Ik BEN <3

http://www.ohmpunctuur.nl/

Lux et Terra, de Zonnetempel Lierop, Brabant, Nederland

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
Lux et Terra, de Zonnetempel Lierop, Brabant, Nederland

Info: http://www.lux-et-terra.nl/home.html

Het zonnetje scheen vanmorgen heerlijk toen ik met de auto op weg gingen naar Lierop. Dankzij het kiezen van de kortste route van MarieMarie was het een heerlijke rit die via via door groene laantjes , leuke volkswijken en mooie weggetjes liep. Ruim voor de middag kwam ik aan bij het “landgoed” Lux et Terra waar niet alleen het atelier van Lucien van de Eerden ligt en volop ruimte voor kunstenaars uit de wijde omtrek om hun beeldhouwwerken te komen creëren, ook ligt er oa een hele mooie grote Zonnetempel. En dat was voor mij de voornaamste reden van dit bezoek vandaag. Terwijl ik over de slingerpaadjes lang hardwerkende kunstenaars liepen, hier en daar een praatje maakte en me langzaam zo onderdompelde in de energy van het landgoed, kwam ik aan bij het atelier in het midden ongeveer van het terrein. Lucien was er nog even niet en dus liep ik door via een zijpad naar een ander gedeelte van het landgoed en zag toen in het groen verscholen de zonnetempel liggen. Door het hoge en nog vochtige gras liep ik naar de tempel toe. Langzaam wandelende ik langs de rondingen van de diverse gedeeltes tot aan het pad naar de ingang van de tempel. WOW daar voelde ik hoe de energy naar me toe kwam golven vanuit t labyrint wat daar binnen lag. De rondingen verder volgend kwam ik aan bij een brede tap die me naar een groot plateau bracht. Bovenop de dat plateau was een ander trapje waardoor je Nog een niveau hoger kon komen. Voorzichtig liep ik ook dat trapje op en voelde hoe de trillingen in mij zich verhoogden. Boven aangekomen leek t wel alsof ik op een massieve muur stuitte. Verder dan de rand kon ik daardoor het plateau niet betreden en dus ging ik op de rand zitten met mn voeten op de traptreden om eens goed te “voelen” wat dit allemaal met me deed. Een sterk mannelijke energy die heel hoog was in trilling voelde ik om me heen en ook door me heen gaan. Ik werd er zo wiebelig van dat ik de trap af alleen op mn billen aandurfde treetje voor treetje. Weer terug op het midden plateau keek ik nog eens goed om me heen en zag verschillende patronen en symbolen ingelegd in de stenen.

Aan de ene kant een vlak verdeeld in 3 grote vierkanten met centraal het zonsymbool. Aan de andere kant een vierkant met een zonnesymbool en eromheen 4 halve zonnen aan iedere zijde 1. Met de wichel aan de wandel leverde leuke en vooral duidelijke verschillen op die er op neer kwamen dat de zon centraal de tegenpool energie was van wat er omheen gelegd was. De zon centraal voelde als een wervelwindje omhoog en de energie eromheen sterk omlaag trekkend en aardend. Bij de zon met de 4 halve zonnen eromheen bleek dat t links om lopen of rechtsom lopen nog een dimensie toevoegde.

De tempel zo verkennend en voelend ontdekte ik naast t plateau nog vele onverwachte dingen, trapjes, hoekjes, minivijvertjes, ingelegde symbolen etc etc. Uiteindelijk kwam ik weer aan bij de ingang van de tempel ( The Inner Circle) en wist ik dat t tijd was om het labyrint te gaan lopen. . Ik zal niet verder uitweiden over wat deze reis op het labyrint me verder aan inzichten bracht….. Ik heb het tot uitdrukking gebracht in de 2 foto’s met de tekst erbij zoals je hieronder zult zien. “Met het kiezen van je positie, bepaal je je perspectief

De Oude Linde Sambeek, Limburg, Nederland

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
De Oude Linde Sambeek, Limburg, Nederland

Info: De Linde van Sambeek is een zeer oude, omvangrijke Hollandse linde (Tilia x europaea) die staat langs de doorgaande weg in het zuiden van het Noord-Brabantse dorp Sambeek. De boom heeft een geschatte leeftijd tussen de 350 en 500 jaar en heeft een stamomtrek van 7,97 meter (in 2004). Hiermee is het zowel de dikste als de oudste linde van Nederland.

Bron: wikipedia, https://nl.wikipedia.org/wiki/Linde_van_Sambeek

Het is een mooie zomerse dag in Augustus. Ik ga op pad naar Sambeek in Limburg om de oude Linde te bezoeken. De grote weg vermijdend, over binnen weggetjes kwam ik ’s middags aan in Sambeek. Al van een flinke afstand zag ik haar staan, de oude Linde. Het was alweer een tijd geleden dat ik haar bezocht had en ook een ander jaargetijde. Ik voelde op afstand haar krachten al aan me trekken, me welkom heten. In plaats van nog sneller te gaan rijden dat laatste stuk , stopte ik, stapte uit en liet deze indruk van afstand eerst op me in werken. Wat stond ze er groot, imposant en groen bij!!! Heel anders dan vorige keer. Ze stond te stralen in de zomerzon en ik zag hoe haar aura trillend om de boomtop heen bewoog en z’n energy uitwisselde met de lucht eromheen. De kleine wriemelende energiebolletjes die in en uit de aura van de Linde zwommen en door elkaar heen kriebelden. Hoe langer je er naar kijkt hoe meer licht zo’n aura lijkt te gaan geven. Ik kan het iedereen aanraden dit te leren zien!! Het is intens genieten om dit gade te slaan. Ik wist natuurlijk dat ik me zo ook in die aura van de Linde zou gaan begeven en verheugde me op haar kracht en uitwisseling van energy.

Ik parkeerde mijn autootje op het grasveldje bij de boom. Met alleen mijn kleine fototoestel in m’n hand liep ik naar de enorme stam toe en ging er met m’n rug tegen aan staan om even te genieten van de kracht en ondersteuning die de oude Linde kan bieden. Want dat herinnerde ik me nog wel van vorige keer. En terwijl ik daar zo stond en ik de energy door me heen voelde stromen merkte ik het verschil met de vorige keer op. Lag dat aan het jaargetijde? Of was er iets anders aan de hand? (Nu ik er op terug kijk weet ik dat het verschil in MIJ zat )

Ik nam dus een stap terug en keek eens goed naar de Linde, liep langzaam om haar heen en liet wat ik zag en voelde diep op me inwerken. Hier en daar legde ik mijn hand op haar boomschors om te voelen hoe de energy stroomde. Halverwege mijn ronde zag en voelde ik dat er iets bijzonders aan het gebeuren was. In een enorme scheur van de boomstam zag je een soort holle boom met daarin een los ervan staande stam, een nieuwe kern zou ik t willen noemen. Ook daar legde ik mn hand op de nieuwe boomstam in de kern en voelde hoe anders de energie stroom daar voelde. En toch waren binnenstam en buitenstam op diverse plaatsen nog met elkaar verbonden. Op vele plaatsen hebben mensen hande(linge)n een poging gedaan de buitenstam te behouden met staaldraad en enorme pinnen. Maak ook de boom zelf had zo haar verbindingen wel gelegd. Ik zag hoe gedeelten van de buitenstam het aan het opgeven zijn, niet langer kunnen overleven…. Er was een spel aan verbindingen en doorkijkjes in open oude knoesten en zich spreidende takken, oude buitenkant die uiteen week om nieuwe takken van de binnenstam de ruimte te geven in hun weg naar buiten. En toen ik omhoog keek zag ik duidelijk hoe vanuit de kern de nieuwe stam een prachtige boomtop vormde met daaromheen nog stukken van de oude omhullende stam met zijtakken die ook bovenin de nieuwe kern nog beschermen tegen harde wind bv.

Ik voel heel duidelijk hoe deze boom me het haar verhaal een boodschap mee wil geven. Hoe ook bij mij met de veilige oude schil om mij heen mijn nieuwe innerlijk IK mag groeien. Hoe het oude me dus ook beschermd en niet alleen belast. Hoe het innerlijk IK door de bescherming van het oude omhulsel veilig en beschermd zich kan ontwikkelen. En sommige mensen zullen mijn oude buitenkant zien. Sommige mijn nog kwetsbare nieuwe binnenkant, en sommige beide . Maar ik begrijp dat dankzij deze manier van groeien ik diezelfde boom wordt als die ik hier zie staan, een boom die iedere storm weet te overleven, waar mensen onder kunnen schuilen en bij op mogen komen laden. Het is net als bij deze boom de vraag wat je zoekt. Zoek je blaadjes en takjes om iets leuks van te maken? Zoek je beschutting voor de zon, of juist voor wind en regen? Kom je wat extra energy halen om even op te laden? Alles kan en mag zolang we de oude Linde respecteren en liefde geven. En van deze liefde groeit de Linde weer een beetje meer.

Water ceremonie met Hopi grootmoeders

E'Anna Erop uit in Nederland 0 reacties
Water ceremonie met Hopi grootmoeders

Water ceremonie met Hopi grootmoeders
Zuiderstrand Scheveningen.

Wat begon als een mistige druilerige dag met de belofte van een bijzondere ceremonie op n zonnig strand kreeg een verrassende wending.
Toen ik in Scheveningen aankwam net na 13.00 trok de mist ook daar net op en brak de zon volop door. In de schaduw op het terras van la Cantina wachtte ik tot ik een groep vrouwen met 2 kinderen en 3 mannen het strand op zag komen. Dit kon niet missen!! Dit moest de groep zijn waarbij ik zou aansluiten voor de ceremonie. Dus voegde ik me bij de groep die door de 2 Hopi vrouwen naar de vloedlijn gevoerd werd. En terwijl iedereen schoenen en kousen uit deed en spullen in het strandzand werden gelegd vroeg ik me verbaasd af of niemand aan de opkomende vloed dacht…..

Ook werd er door de 2 Hopi ‘ s een gekleurd kleed neergelegd met wat attributen erop. Gekleurde kleedjes, diverse kleuren mais, een grote schelp, een gekleurde stok, een kaarsje en een ceder houten kom die gevuld werd met rosé. In een kring stonden we om deze verzameling heen. De Hopi vrouwen bleken beide grootmoeder en stelde zichzelf voor en vertelden kort iets over hun familie en woonplaats. Een grote veer leek een soort van sprekersrol te duiden. De veer ging op en neer tussen moeder en dochter terwijl ze samen hun verhaal vertelden. Door het geluid van de aanrollende golven die boven hun zachte stemmen uit bulderden was het soms maar moeilijk te verstaan. Dus zette ik alles open en op recieve om hun verhaal goed te kunnen volgen. Blanco en nieuwsgierig naar wat er komen ging. (dacht ik
Na een hele familiegeschiedenis kregen we uitleg over het kleed en alles wat daar op lag. (Het wit, geel, rood en zwart voor de 4 windrichtingen, wit=Noord etc. De schelp voor verbinding met moeder aarde, het paarse doek voor verbinding met universum en planeten, het groen onder de cederhouten schaal voor moeder aarde, de andere betekenis is de verbinding van alle volken, de blanken, de chinezen, de zwarten en de roden volkeren) En de bedoeling van de ceremonie; Het loslaten van pijn EN oud verdriet om dat vervolgens via het water achter te laten. Het delen van de liefde voor elkaar en dat in de vorm van regen neer te laten dalen om de droge grond van moeder aarde om oa hun thuisland vruchtbaar te maken voor de mais. Maar natuurlijk ook moest de liefde een helende werking hebben voor al het andere op moeder aarde. En terwijl ik aandachtig luisterde kwam wel de vraag voorbij hoe ik dit voor mezelf dan moest rijmen met het “Emoto verhaal”; De Japanse onderzoeker Masaru Emoto die verteld dat je emotie mee kan geven aan water…. Misschien had ik daar op DAT moment wat open luikjes moeten sluiten en van mijn deelnemersrol over moeten stappen in een toeschouwersrol. Mijn gedachte hierover werden echter onderbroken door een aanrollende vloedgolf die binnen 2 tellen bijna het hele kleed wist te overspoelen. Springend werd gered wat er te redden viel en het geheel een aantal meters verschoven. Ik kon er wel om lachen! En in de plotselinge chaos werd opnieuw n kring gemaakt EN de draad weer opgepakt. Mijn aandacht dreef even weg van n zwaar verhaal wat gedeeld moest worden. Ik keek naar n klein meisje met n roze brilletje en n groen emmertje. IJverig raapte ze zeewier op om haar emmertje vullen. Al bukkend en huppelend liep ze zo tussen onze kring en de zee om het zojuist aangespoelde zeewier te verzamelen. Toen ik mijn aandacht weer verlegde naar de kring hoorde ik een deel van het volgende zware verhaal. De ceremonie bleek anders te verlopen dan dat ik had verwacht. Deze was niet gebaseerd op de positieve insteek van liefde maar op het loslaten van oud zeer om dat mee te geven aan het water. Opnieuw dacht ik aan het Emoto-verhaal. Hoe zat het dan met de zware en moeilijke emoties en ervaringen, de negativiteit die aan het water meegegeven werd? Hoe zat het dan met het verspreiden daarvan via water over heel moeder aarde? Het ging toch om delen van de liefde voor moeder aarde???Of ging het dan toch alleen om het zuiveren via water?? Verwarring overspoelde me…. Als water… Dus toen ik de zware energie van de gedeelde verhalen van de Hopi’s in mijn buik binnen voelde komen rollen en ik voelde hoe zwaar me deze lag bedacht ik me al meteen dat ik alleen zou zeggen dat ik mijn liefde wilde delen met iedereen. Ook besefte ik dat ik er helemaal NIET blanco en zonder verwachtingen stond. Ik voelde vanuit mijn tenen een verontwaardiging omhoog komen die de zwaarte in mijn buik bereikte en deze oppakte en een beetje ontdaan en zelfs boos terug in het midden van de kring legde. Ik wilde niet ongevraagd en onverwacht opgezadeld worden met deze zware energy. Dus besloot ik meteen daarna om afstand te nemen en niet verder mee te gaan in deze kring van mensen. Want de hele kring moest nog rond met de veer. Inmiddels was de veer aangekomen bij de eerste Nederlandse vrouw die een beetje lacherig stond te draaien, niet wetende wat ze moest gaan vertellen. Met horten en stoten begon ze aan wederom een zwaar verhaal. Ik deel graag vanuit liefde voor alles en EEN , vanuit het positieve. En ik weet inmiddels dat je ook het moeilijke mag omarmen en dat je dan de weg kan vinden naar gewoon te ZIJN. DIT zware gevoel hier op dit moment was teveel en niet gewenst voor mij om mee te dragen. Dus legde ik zoals ik al schreef het terug in het midden wat binnen was gekomen, ben opgestaan en terug gelopen.

Ik ben weer op het terras gaan zitten en heb ze van afstand nog gadegeslagen. Ik heb een glas ijskoude rosé besteld om even te bekoelen en bij te komen van de emoties die me zojuist overspoeld hadden. Enigszins verbaasd stelde ik vast dat ik toch wel erg ontdaan was van het hele gebeuren in die korte tijd. Langzaam ebde het gevoel van verwarring en opstandigheid weg. En mijn gewone staat van ZIJN kwam weer terug. Mijn rustige en stabiele IK die de dingen weet te overdenken en onder woorden probeert te brengen om helderheid te krijgen. En terwijl ik daar zo zat drong langzaam het besef in me door. Het lag aan MIJN verwachtingspatroon. Deze 2 Hopi vrouwen hadden misschien voor de 1e of 2e keer deze rol op zich genomen van Hopi Grootmoeder en volbrachten zo hun taak in het delen van de oude gebruiken over moeder Aarde vanuit de Hopi overleveringen. Zo goed als ze konden. Met de beste bedoelingen en de beste intenties. En hier en daar werd er een andere draai gegeven aan het delen en teruggeven via water dan dat ik gelezen had in andere versies van deze ceremonie. Ik mocht en kon ze dus niet vergelijken.
Mijn persoonlijke mening en ervaring is dat je meer bereikt door NIET de insteken te kiezen vanuit t zware en negatieve belevings- en gevoels patroon. Dokter Emoto heeft niet voor niets aangetoond met zijn bevroren waterkristalen dat water de emotie aanneemt die het meegegeven wordt. Dus willen we moeder aarde en de mensheid helen en voeden kunnen we dat misschien beter doen vanuit de liefde en het LICHTE, in EENheid van ons verblijf in het NU. Niet op oude zware energieën uit het verleden die we vooral KWIJT willen en ze vervolgens verspreiden via mooie ceremonieën…….
Ik had in ieder geval een bijzondere dag met onverwachte wendingen. . Anders dan verwacht maar er niet minder om! Ik heb nog genoten van strand en zon, van mensen en kleine kindjes, en van de koelte van een glas rosé !!